Føroyar mín móðir títt signaða navn í hjartanum rúnarrist stendur títt sorgblíða bros títt mjørkaloft dró tín son sjálvt við sólgyltu strendur Um tú var alt bjart sum eg hugsa mær kann ein blóma frá paradis strondum ein perla mót øllum í heiminum var ja valdaði ríkjum og londum Tá kvað eg tær kanska eitt stoltari lag eitt kvæði av brimdun og toru men kundi ei elskað teg hægri enn nú mítt friðlýsta heim móti norði